| Op 18 & 19 oktober zijn we met een viertal anderen leden van het regioteam Midden een weekendje weggeweest naar Houffalize (Belgische Ardennen). Op vrijdagavond nog snel even de dame gewassen en gepoetst. Op zaterdagmorgen nog snel even getankt en op weg gegaan naar het verzamelpunt in Waardenburg. Vlak voor Waardenburg begonnen de problemen: inhouden van de motor en horten en stoten. | |
| Na de koffie in Waardenburg ging het op de snelweg meteen weer mis: de dame wilde voor geen meter fatsoenlijk lopen. Bij Eindhoven was het zo erg dat we haar aan de kant hebben gezet en de Wegenwacht hebben gebeld. De rest kreeg zo gelegenheid een bakje te doen bij de dichtstbijzijnde V.d. Valk. Na de ontsteking opnieuw te hebben afgesteld leek het probleem te zijn verholpen ... |
|
|
|
... ik
zeg leek, want vlak voor Maastricht ging het weer mis. Maastricht
zijn we nog doorgekomen, maar daarna de dame weer aan de kant gezet
en nogmaals de ontsteking afgesteld (dit maal met telefonische
assistentie)
|
| We waren gelukkig niet de enige snoek die af en toe met de motorkap onhoog stond :-) |
|
| "En
route:"
|
|
| En toen zat er
een stekkertje los ...
(gelukkig niet bij onze dame, die gaf al problemen genoeg) |
|
| Het hotel in Houffalize (l'Ermitage): | |
|
|
|
| Na een Bourgondisch maal en een goede nachtrust, de "koude" start op zondagmorgen. En zoals inmiddels normaal begint te worden: eerst de kap open om de ontsteking opnieuw af te stellen. Ook ging er deze keer een flinke slok olie in. Het verwaarlozen van onze dame afgelopen zomer (gekozen voor de airco van de C5) wordt nu afgestraft. | |
|
|
|
|
|
Na aanvankelijk te zijn gaan rijden met dezelfde problemen werden deze gaandeweg de dag minder. Noodgedwongen stops kwamen nauwelijks meer voor of het moest voor mooie sfeerplaatjes zijn. |
| De oudste dame, een zeer fraaie ID 19 uit 1965 mocht voorop. De intimi zullen in deze auto de dame herkennen uit het krantenartikel in de Telegraaf (zie oldtimerdag spoorwegmuseum). |
|
|
|
Dankzij het schitterende weer hoorde zelfs een lunch in de buitenlucht tot de mogelijkheden. De Luikse gehaktballen lagen wel wat zwaar op de maag. |
| Het rijden ging op de terugweg steeds soepeler. Zelfs de 120 werd weer moeiteloos gehaald. Af en toe inhouden gebeurde echter nog steeds. Evenals afslaan bij elk kruispunt. Lang duurde het echter niet voordat het volgende probleem zich openbaarde: de dynamo hield er weer mee op. Dus zo lang mogelijk zonder licht op gereden. We zijn er mee thuis gekomen. Ruim 700 km heeft de dame in 2 dagen afgelegd. Weliswaar met horten en stoten, maar zonder ons te laten staan. Voor de komende weken staat er weer sleutelen op het programma. Wordt dus vervolgd ... | |
